De Artiest
1963: geboren te Lier
Nam les aan de Academie voor Moderne Kunsten en kreeg privélessen van de kunstschilder Jef Vets
1980-1993: behaalde verschillende literatuurprijzen (1ste prijs VVNA 1980, Beste boze gedichten 1984 boekenbeurs…) en prijzen voor grafiek, schilderkunst en cartoons (laureaat Raymond de la Haye, reamdonck Kartoenale…)
Reeds vanaf 1980 nam hij deel aan talrijke groepstentoonstellingen in België. Daarnaast exposeerde hij ook individueel vanaf 21-jarige leeftijd in zowel het binnenland als het buitenland.
Het werk
In het werk van Bart Verheyen krijgt de “condition humaine” de realiteit van een persoonlijke, vaak ironisch, soms bijtend commentaar. De mens als anti-held. Vormgegeven ergens halverwege tussen Pop-Art en poststructarisme. Of soms gedoofd tot een hard vlak in felle kleur. Kubistische vervreemding op doek of noem het vooruitgang in hogere zin. Bart Verheyen ontwijkt de moderne wereld waarin hij niemand gelukkig ziet worden. Zijn schilderijen dragen in zich de sensatie van afkeer, angst, hoop en lawaaidemping. Eerst denk je voor een schreeuw te staan, maar bij nader inzien zie je kunst van tegenspraak met de wereld en met het zijn, verder kun je als kunstenaar niet gaan. In de diepste laag van sommige schilderijen ligt het epi-centrum waar weer iets gloort van precaire samenhang, dat ook.
De kritiek
Hoe autobiografisch het werk van Bart Verheyen ook is doet niet ter zake. De schilderijen zijn een tikje pre-socratisch: er ligt een licht verlangen in om de schepping nog eens over te doen. Wat Bart Verheyen als schilder kan gebruiken, eigent hij zich toe. Zijn verhouding met figuren, vlakken en kleuren is er één als die tussen het ik en zijn spiegelbeeld. Deze schilder gaat het mytisch behang van mens en samenhang uit de weg. Hij suggereert een sober, strak, geheel ontkleed universum waar alles naakt is. Vooral de pijn .
De precisie en het perfectionisme van Bart Verheyen doen denken aan betoverende wetenschap.
(Hugo Camps)