DE ARTIEST
1963: geboren te Lier
Nam les aan de Academie voor Moderne Kunsten en kreeg privélessen van de kunstschilder Jef Vets
1980-1993: behaalde verschillende literatuurprijzen (1ste prijs VVNA 1980, Beste boze gedichten 1984 boekenbeurs...) en prijzen voor grafiek, schilderkunst en cartoons (laureaat Raymond de la Haye, reamdonck Kartoenale...)
Reeds vanaf 1980 nam hij deel aan talrijke groepstentoonstellingen in België. Daarnaast exposeerde hij ook individueel vanaf 21-jarige leeftijd in zowel het binnenland als het buitenland.
HET WERK
In het werk van Bart Verheyen krijgt de "condition humaine" de realiteit van een persoonlijke, vaak ironisch, soms bijtend commentaar. De mens als anti-held. Vormgegeven ergens halverwege tussen Pop-Art en poststructarisme. Of soms gedoofd tot een hard vlak in felle kleur. Kubistische vervreemding op doek of noem het vooruitgang in hogere zin. Bart Verheyen ontwijkt de moderne wereld waarin hij niemand gelukkig ziet worden. Zijn schilderijen dragen in zich de sensatie van afkeer, angst, hoop en lawaaidemping. Eerst denk je voor een schreeuw te staan, maar bij nader inzien zie je kunst van tegenspraak met de wereld en met het zijn, verder kun je als kunstenaar niet gaan. In de diepste laag van sommige schilderijen ligt het epi-centrum waar weer iets gloort van precaire samenhang, dat ook.
DE KRITIEK
Hoe autobiografisch het werk van Bart Verheyen ook is doet niet ter zake. De schilderijen zijn een tikje pre-socratisch: er ligt een licht verlangen in om de schepping nog eens over te doen. Wat Bart Verheyen als schilder kan gebruiken, eigent hij zich toe. Zijn verhouding met figuren, vlakken en kleuren is er één als die tussen het ik en zijn spiegelbeeld. Deze schilder gaat het mytisch behang van mens en samenhang uit de weg. Hij suggereert een sober, strak, geheel ontkleed universum waar alles naakt is. Vooral de pijn .
De precisie en het perfectionisme van Bart Verheyen doen denken aan betoverende wetenschap.
(Hugo Camps)
THE ARTIST
1963: Born in Lier
Took courses at the Academy of Modern Arts and took private tutoring under supervision of art-painter Jef Vets
1980-1993: Received several literature awards (first prize for his "Best angry Poem" received in 1980; 1984: Book-fair, etc) and awards for graphic design, painting and cartoons (Bart Verheyen was Laureate of Raymond de la Haye and the Raemdonck Kartoonale)
Already since 1980 he participated in several group-expositions in Belgium. He also held, since the age of 21, solo exhibitions in Belgium as well as abroad.
HIS ARTWORK
In the artwork of Bart Verheyen the reality of the "human condition" receives a personal, often ironical, sometimes stinging comment. Human mankind is seen as an anti-hero. Modelling is situated somewhere between a hard surface in bright colour, i.e. cubic alienation on canvas. Let's call it transcendent progress. Bart Verheyen evades the modern world, wherein, according to him, nobody becomes happy anyway. His paintings encompass the sensation of rejection, fear, hope and subdued noise. First you believe to vision a scream, however the deeper insight of his art envisions the contradiction with the existing world and the "Being". The later shows that you can't go deeper as an artist. In the deepest layer of some of his paintings the epicenter lies beneath. Precarious coherence glows there.
THE CRITICISM
Hugo Camps has cited the following about Bart Verheyen:
"Whether Bart Verheyen's artwork is auto-biographical is irrelevant. His paintings are anti-Socratic; they encompass a slight desire to reenact the Creation of the world. The things Bart Verheyen can use as a painter, he drags to himself. His correlation with figures, surfaces and colours resembles the one between the ego and his mirror image. This painter evades the mystical relevance between Mankind and its respective correlation. He suggests a sober, stoic, totally stripped off Universe where everything is nude. This accounts especially for the pain. The precision and perfectionism performed by Bart Verheyen reminds us of an enchanted science
|